Zbyt duża liczba odmian drzew i krzewów owocowych u jednego producenta jest niepożądana. Każda bowiem odmiana ma pewne, charakterystyczne dla siebie, właściwości biologiczne, które trzeba uwzględniać przy wykonywaniu zabiegów pielęgnacyjnych, zbiorze, pakowaniu i przechowywaniu owoców. Mając te względy na uwadze Ministerstwo Rolnictwa wydaje przepisy, znane jako „Dobór odmian polecanych do produkcji”, określający, jakie odmiany i w jakiej ilości powinny być produkowane w szkółkach. W sadach o powierzchni kilku, do kilkudziesięciu, hektarów liczba odmian jednego gatunku nie powinna przekraczać 4-6. W sadach kilkusethektarowych zaleca się uprawiać więcej odmian, trzeba bowiem pamiętać, że optymalny okres agrotechniczny zbioru owoców wynosi z reguły kilka dni dla jednej odmiany.
Organizacją produkcji i skupem owoców zajmują się spółdzielnie ogrodnicze, zakłady przemysłu owocowo-warzywnego oraz spółdzielnie rolnicze.
Wymienione instytucje, w oparciu o znajomość aktualnych i perspektywicznych wymagań lokalnego rynku owocowego, sugerują zwykle wiążącym się z nimi umowami kontraktacyjnymi sadownikom skład gatunkowy i odmianowy w zakładanych sadach. Sugestie te powinny uwzględniać warunki przyrodnicze rejonu, a także ocenę warunków mikroklimatycznych i glebowych stanowiska, na którym ma rosnąć sad.