W praktyce znane jest kilka układów wzajemnych na kwaterze zapylaczy i odmian zapylanych. Układy te przedstawiono na rysunku 
Zasadnicza różnica pomiędzy nimi polega na wzajemnej proporcji zapylaczy i odmian zapylanych. W układzie pełnych rzędów zapylaczy dobre zapylenie zapewniają pojedyncze ich rzędy. Tym niemniej, ze względu na ułatwienie wywożenia owoców z kwatery; poleca się wysadzanie nie mniej niż dwóch rzędów zapylacza, zwłaszcza jeśli owoce odmiany zapylanej dojrzewają później. W rozdziałach 3 i 4 omówiono dokładnie zapylacze dla poszczególnych gatunków drzew i krzewów owocowych.
Z wyjątkiem orzechów włoskich i leszczyny, które są wiatropylne, kwiaty wszystkich innych roślin sadowniczych zapylane są przez owady, a głównie przez pszczoły.
Wyniki badań wskazują, że dla dobrego zapylenia kwiatów potrzeba na 1 ha sadu 3-4 roje pszczół.
Wielu użytkowników dużych sadów nie utrzymuje tak dużych pasiek i dlatego coraz częściej praktykowane jest wynajmowanie pszczół i wstawianie uli do sadów na okres kwitnienia.