Przygotowanie pszczół do zimy.
Ten okres prac polega na odpowiednim dopasowaniu liczby ramek do siły rodziny i uzupełnieniu zapasu. Precyzyjne ustalenie liczby ramek, zwłaszcza dla początkujących pszczelarzy, jest dość trudne i różnie interpretowane. Ogólnie można przyjąć, że jeśli podstawowy przegląd, wiążący się z zazimowaniem rodzin, przypada w ostatnich dniach sierpnia lub w pierwszych dniach września, na pszczoły obsiadające dwie ramki należy zostawić jeden plaster, a na każdą powierzchnię czerwiu odpowiadającą 2/3 powierzchni ramki używanej w pasiece (w praktyce określanej jako jedna ramka czerwiu) trzeba doliczyć jedną ramkę. Rodzina obsiadająca silnie 10 plastrów i mająca 5 plastrów z czerwiem, z tym, że na jednej z ramek powierzchnia czerwiu zajmuje 2/3 plastra, a w pozostałych czterech połowę tej wielkości – powinna zimować na 8 ramkach (5 ramek dla pszczół i 3 dla czerwiu). Wśród 8 plastrów znajdzie się oczywiście 5, na których był czerw, ramki z miodem lub zapasem oraz z pierzgą.
Ilość zapasu (miodu, względnie przerobionego syropu cukrowego) oblicza się szacunkowo według zajmowanej przez niego powierzchni w plastrze. Przyjmuje się, że na 1 dm2 poszytego z obu stron plastra jest zawarte średnio 33 dag pokarmu. Gdy komórki nie są zasklepione i jeszcze niepełne, a miód lub syrop jeszcze nie jest przerobiony, przyjmuje się połowę tej wielkości. Gdy z obliczeń wynika, że zapas pokarmu w plastrach wynosi 4 kg, wówczas na zimę należy jeszcze dodać 8 I syropu cukrowego (2:1 – tzn. na każde 2 kg cukru – litr wody). Przy ciepłym układzie ramek na okres zimy wystarcza zapas w ilości po 1,5 kg pokarmu na każdą ramkę o wymiarach 360 x 260 mm. Nadmiar dodanego pokarmu powoduje niepotrzebne ginięcie pszczół przy jego przerabianiu. Gniazdo staje się wówczas zbyt obszerne, co wpływa ujemnie na przebieg zimowania.