Wywożenie pszczół na inny teren, w celu zwiększenia pożytku w małych pasiekach, jest rzadko stosowane, ale często uzasadnione. Pszczoły należy przewozić w nocy, w ulu o pojemności dostosowanej do siły rodziny, co pozwoli pszczołom na swobodne wachlowanie skrzydełkami i usunięcie w ten sposób z ula zbyt ciepłego powietrza, przez zasiatkowany otwór wentylacyjny. Niepokój wywołany podwyższoną temperaturą potęguje dalsze wydzielanie ciepła przez pszczoły, co doprowadza do momentu krytycznego, objawiającego się oddaniem uprzednio pobranego pokarmu z wola i śmiercią z powodu zbyt wysokiej dla organizmu pszczelego temperatury, czyli zaparzenia. Pszczoły zaparzone są ciemne i lepkie w dotyku, co odróżnia je, między innymi, do pszczół zamarłych z głodu.