Gniazdo ula.
Gniazdo w czasie użytkowania podlega częstemu zawilgoceniu i wysuszaniu, dlatego drewno użyte do jego budowy powinno mieć wilgotność pośrednią. Taki dobór drewna pozwoli zminimalizować jego pęcznienie oraz kurczenie się w zmiennych warunkach wilgotnościowych. W praktyce osiąga się to przez właściwe wysezonowanie drewna i wykonywanie elementów ula w okresie jesieni, zimy i wiosny z tarcicy powietrznie suchej.
Uwagi dotyczące wykonania (zebrane według punktów zgodnych z numerami elementów gniazda na 12 ramek 360 x 260 wyszczególnionych w tabeli
oraz na rysunku
W opisie nie uwzględniono tych elementów, które są dostatecznie scharakteryzowane danymi w tabeli i na rysunku.
1. Wręgi podłużne 14,5 x 5 oraz 7,5 x 11 wykonuje się na górnej płaszczyźnie listwy; wręgi poprzeczne 17×5
– na płaszczyźnie dolnej, a wręgi poprzeczne 1×5-
na płaszczyźnie górnej na obu czołach.
2. Wręgi poprzeczne 17×5 wykonuje się na górnej płaszczyźnie listwy.
7. Czoła listwy ścina się pod kątem 71° w celu zapobieżenia „kaleczeniu” się jej przy przesuwaniu uli w czasie transportu lub składowania.
8. Wycięcie poprzeczne 8 x 150 jest usytuowane symetrycznie względem końców wkładki wylotowej.
9. Szczelinę 405 x 22,5 wykonuje się w odległości 30 od dolnej dłuższej krawędzi ściany. Wręgi 3,5 x 11 wycina się po jednej stronie ściany z obu szczytów (poprzeczne) oraz na krawędzi dolnej (podłużny). Nie załeca się wykonywania ścian nieocieplanych z litych desek.
Kolejność montażu elementów. Najpierw zbija się ramy ścian ocieplanych z elementów 1, 2 i 3. W górnej części (łączenie listew 1 i 3) gwoździe wbija się z boku, tj. przez listwę 3. W dolnej części można zbić ramę dowolnie, nawet od dołu i z boku. Płyta wewnętrzna 10, wycięta przy zachowaniu wymiarów i kątów prostych, ułatwia dokładny montaż ramy. Po przybiciu płyt wewnętrznych do obu ram przybija się do szczytów ram obie ściany nieocieplane 9. Do przybicia ścian nieocieplanych należy używać gwoździ długości ok. 45. Gwoździe po przejściu przez listwę 3 zagina się od środka.
Następnie, przez przystąpieniem do przybijania dna, należy sprawdzić czy zbite już ścianki są wzajemnie prostopadłe. Jeżeli tak, przystępuje się do przybicia kolejno desek wewnętrznej płaszczyzny dna 12, zaczynając od jednego ze szczytów. Przy dokładnym wykonaniu wszystkich ścian i zbiciu ich ze sobą z zachowaniem kątów prostych, deski dna będą pokrywały się powierzchnią wewnętrzną z dolną krawędzią otworów wylotowych. Po przybiciu desek dna przybija się listwy (5 a, b i c) ożebrowania dna.
Po włożeniu izolacji 14 do boków ula przybija się płyty zewnętrzne 11, smarując uprzednio stykające się ze sobą powierzchnie klejem lub, lepiej, emalią olejną. Montaż kończy włożenie izolacji w komory dna i przybicie, również z użyciem kleju lub emalii, zewnętrznej płyty dna 13. Po dwóch dniach gniazdo ula czyści się papierem ściernym, zaokrąglając wszystkie narożniki i krawędzie.