RÓŻE PARKOWE
Róże tej grupy nazywane są parkowymi dlatego, że znajdują zastosowanie przede wszystkim jako doskonałe i efektowne krzewy ozdobne, jakie pospolicie sadzimy w parkach. Pod względem swoich właściwości są zbliżone do pospolitych krzewów ozdobnych. Róże te odznaczają się, podobnie jak róże poprzednio omówione, zdrowym, silnym wzrostem, niewielkimi wymaganiami co do gleby i stanowiska, dużą wytrzymałością na mróz oraz łatwością rozmnażania. Wśród wielu gatunków, ras i odmian wybijają się tutaj następujące: róża stulistna — Rosa centifolia L., róża damasceńska — Rosa damascena Mill., róża żółta — Rosa foetida Herrm., róża Wichury — Rosa wichuraiana Crep. oraz ich mieszańce. W obrębie wyszczególnionych gatunków istnieje dzisiaj cała masa odmian otrzymanych na drodze hodowli, często przewyższających wartościami gatunki rodzicielskie. Do róż parkowych zaliczane są również rozliczne mieszańce naszych gatunków dzikich i udomowionych, głównie mieszańce R. rugosa, R. rubiginosa i R. gallica, które to gatunki zostały wymienione w grupie róż dzikich. U nas w produkcji mamy zaledwie kilkanaście pozycji, gdyż róże parkowe są w naszych warunkach niepopularne, mimo że — głównie dla terenów zieleni — stanowią materiał roślinny wysokiej klasy, nie ustępujący w niczym gatunkom poprzedniej grupy.