Rośliny sadownicze uprawiane w Polsce dość wyraźnie różnię się wymaganiami klimatycznymi. Różnice te dotyczą wytrzymałości na mróz części nadziemnych i korzeni, potrzebnej sumy ciepła w okresie wegetacyjnym oraz zawartości wody w glebie.
Wytrzymałość roślin na mróz jest cechą uwarunkowaną genetycznie, charakterystyczną dla poszczególnych gatunków ; odmian. Jabłoń jest gatunkiem na mróz najbardziej wytrzymałym, a winorośl -najmniej.
Wytrzymałość roślin sadowniczych na mróz ulega zmianom w okresie od późnej jesieni do wczesnej wiosny.
Poczynając od listopada potęguje się, osiąga szczyt w styczniu, a następnie maleje aż do wiosny. Według danych pędy brzoskwiń przemarzały w połowie grudnia przy -18°C, w końcu stycznia przy -26°C, a w marcu przy -15°C. Podniesienie się temperatury powietrza w zimie powyżej 0°C powoduje rozhartowywanie się drzew i krzewów, czyli utratę wytrzymałości na mróz. Powolne, ponowne obniżenie się temperatury wzmaga tę wytrzymałość. Natomiast gwałtowne spadki temperatury po ociepleniu powodują przemarzanie drzew i krzewów. Tak było w roku 1971, kiedy to po dłuższym ociepleniu na początku marca, pod koniec miesiąca temperatura spadła do -20°C, powodując przemarznięcie pąków kwiatowych większości roślin sadowniczych.