W sadzie odbywa się dużo czynności transportowych, takich jak dowożenie nawozów, wody bądź gotowych cieczy do zwalczania chorób i szkodników, dojazdy w celu wykonania zabiegów pielęgnacyjnych i wywożenia owoców. Dlatego racjonalne rozplanowanie dróg wewnętrznych w sadzie o większym obszarze, umożliwiających szybki i łatwy dojazd do każdej kwatery, ma zasadnicze znaczenie. W zależności od ogólnego obszaru sadu i kształtu pola celowe może okazać się przeprowadzenie drogi okalającej cały sad i jednej lub więcej dróg przecinających sad wewnątrz, w kierunku równoległym do kierunku rzędów. Są to drogi główne, od których prowadzi się odgałęzienia boczne w ilości i w odstępach uwarunkowanych rozmiarami kwater. Drogi główne powinny mieć szerokość 5-6 m. Wskazane jest utwardzenie nawierzchni dróg głównych żużlem, żwirem lub innymi materiałami nadającymi się do tego celu. Drogi poprzeczne pomiędzy kwaterami także nie mogą być zbyt wąskie, aby nie utrudniać nawrotów maszyn. W dużych sadach drogi główne powinny być tak zaplanowane, aby pojazdy mogły się mijać na całej długości bądź na specjalnie przewidzianych mijankach.